Το τελευταίο μου άρθρο με τίτλο «πίσω από τις στάχτες» το έγραψα πριν 10 μήνες με αφορμή την τραγωδία των πυρκαγιών. Μη θεωρώντας φυσικά ότι η έκτοτε αποχή μου έχει σημασία για τους άλλους, την αναφέρω θέλοντας να τονίσω ότι αυτό που με συγκίνησε να (ξανα)γράψω, ήταν η υποψηφιότητα του φίλου μου Νίκου Τσιλιμίγκα για την Περιφέρεια Θεσσαλίας.

H πολιτική όπως και η ίδια η ζωή, είναι καθρέφτης ενεργειών. Με την πάροδο του χρόνου, η αλήθεια αποκαλύπτεται σε όλα τα επίπεδα. Στην χώρα μας, πολλοί εκλεγμένοι που κάποτε έμοιαζαν παντοδύναμοι βρέθηκαν τελικά στη φυλακή (βλ. Παπαγεωργόπουλο, Τζοχατζόπουλο). Οι πολιτικοί, συνήθως δικαιώνονται εκ των υστέρων όπως συνέβη με τον αείμνηστο Πεπονή ο οποίος ενώ «τιμωρήθηκε» από το λαό και δεν εξελέγη καν Βουλευτής όταν θέσπισε το Νόμο του ΑΣΕΠ, σήμερα επιβραβεύεται από όλους για το λιθαράκι που έβαλε στην αξιοκρατία! Επίσης έχει συμβεί και το αντίστροφο : πολιτικοί να διαψεύδονται όπως ο αείμνηστος Μητσοτάκης του οποίου η θέση για το ονοματολογικό των Σκοπίων ακυρώθηκε από τα ίδια τα παιδιά του.

Η Θεσσαλία, ευτυχώς δεν έχει αναδείξει πολιτικούς που πέρασαν την πόρτα των φυλακών αλλά σίγουρα εξέθρεψε πολλούς που απογοήτευσαν με το μη έργο τους ή τη στάση ζωής τους (μικρός είναι ο τόπος.. όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας)…Ο Νίκος Τσιλιμίγκας αποτελεί μια φωτεινή εξαίρεση ανάμεσά τους στα πάντα. Τα τελευταία χρόνια αν και πρώτευσε δυο φορές με διαφορά, δεν κατάφερε να εκλεγεί λόγω… εκλογικού νόμου! Αυτό ίσως και να ήταν ευχή αντί «κατάρας», αφού το Νοσοκομείο δεν στερήθηκε ούτε δευτερόλεπτο ιατρικής προσφοράς του όπως πολλοί έλεγαν, άλλοι με αγνότητα κι άλλοι με κουτοπονηριά. Τώρα όμως που βρίσκεται μπροστά στη συνταξιοδότηση, κυριαρχούν αποκλειστικά οι τελευταίοι ως κακοπροαίρετοι αρνητές του. Οι οποίοι τολμούν μάλιστα να λένε ότι «δεν κάνει για την πολιτική» έχοντας ως επιχείρημα την… καθυστέρηση ανακοίνωσης του ψηφοδελτίου του, την απουσία του από τα Μ.Μ.Ε. και γενικά το αντισυμβατικό του δικού του εκλογικού αγώνα. Λες κι όλοι οι υπόλοιποι που τόσα χρόνια μας αναλύουν την κρίση με κοκορομαχίες και στο τέλος ψηφίζουν ισορροπώντας ανάμεσα στους έσωθεν λαϊκισμούς και στις έξωθεν πιέσεις… μας έχουν σώσει από τα μύρια κακά που βιώνουμε. Λες κι οι… επαγγελματίες της πολιτικής είναι αναντικατάστατοι ενώ ένας τίμιος ακαδημαϊκός που έχει να δείξει έμπρακτο ιατρικό και διοικητικό έργο αναγνωρισμένο διεθνώς, δεν μπορεί να διαχειριστεί όσα διαχειρίστηκαν αυτοί που μας χρεοκόπησαν κι ανακυκλώνουν τα ίδια και τα ίδια. Πράγματι είναι, να γελάς και να κλαίς. Βαθιά συντηρητική η κοινωνία μας για να αντέξει το διαφορετικό. Εύκολη λύση η επανάληψη των ιδίων, συμπεριλαμβανομένων και των λαθών…

Πρόσφατα, ένας φίλος δημοσιογράφος, με καλή προαίρεση έγραψε άρθρο με τίτλο «ο Τσιλιμίγκας νομίζει ότι πολιτεύεται στο Λουγκάνο», θέλοντας να τονίσει την ιδιαιτερότητά του και παράλληλα να τον… πιέσει να ανακοινώσει συνδυασμό, μέτρα και λόγια πολιτικά… Σιγά που θα επηρεαζόταν ο Νίκος! Προς έκπληξη όλων, καθυστέρησε για να μην υποπέσει στις εκατέρωθεν κομματικές πιέσεις! Λυκοφιλία ΚΙΝΑΛ-ΣΥΡΙΖΑ θα έλεγε κάποιος κακοπροαίρετα… Εγώ θα έλεγα το άλλο : κοινή αποδοχή από σεβασμό στην ανωτερότητα ενός ανθρώπου με σπάνιο ήθος και έργο, υπόδειγμα για την κοινωνία που συνιστά υποθήκη για το μέλλον.

Η υποψηφιότητα του Νίκου, είναι ίσως η μοναδική στη χώρα που έχει χαρακτήρα περισσότερο προσωπικό και συνάμα κοινωνικό, παρά πολιτικό. Και μακάρι η κοινωνία να επιβληθεί στην πολιτική των πραματευτάδων της. Αλλιώς ας διαλέξουμε μια από τα ίδια : Διαφήμιση και σελέμπριτις, κοκορομαχίες, λάσπη, μαύρο χρήμα, υποσχέσεις, θεωρίες, ψέματα και χρεοκοπία. Θόρυβο αντί ηρεμίας, σπατάλη αντί λιτότητας, φιγούρα αντί δωρικότητας κλπ. Καλή επιτυχία λοιπόν σε όλους με την ελπίδα να εκλεγούν οι πιο άξιοι κι αν αυτό δεν είναι εφικτό, ας κερδίσουν οι λιγότερο κακοί. Ότι «βγει» εξάλλου θα είναι ο καθρέφτης μας…