Διάβασα σήμερα σε έγκριτη τοπική εφημερίδα της Καρδίτσας ένα άρθρο ανυπόγραφο με θέμα την αντίδραση της εκκλησίας στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Το άρθρο δεν κρίνει την ουσία του νομοσχεδίου αλλά ψέγει την κυβέρνηση επειδή δεν υπακούει στα κελεύσματα της εκκλησίας. Διαβάζω:
«Θα τους θυμίσουμε το πάθημα του Κώστα Σημίτη, όταν συγκρούστηκε με την Εκκλησία για το θέμα των ταυτοτήτων. Και ναι μεν μπορεί το θρήσκευμα να μην επέστρεψε στις ταυτότητες, αλλά ο Σημίτης πλήρωσε ακριβά τη σύγκρουσή του με τον κλήρο, που σίγουρα έχει πολύ μεγαλύτερο ακροατήριο απ’ ό,τι οι κομματικοί μηχανισμοί. …Ο χρόνος υπάρχει, αρκεί να γίνουν οι κατάλληλες κινήσεις από την Πολιτεία ώστε να μην εκραγεί το καζάνι στα κυριακάτικα κηρύγματα».
Σύμφωνα με την εφημερίδα λοιπόν, ο νομοθέτης θα πρέπει να ενεργεί στη βάση του φόβου των κηρυγμάτων των ιερέων, οι οποίοι θα πρέπει ενώ πληρώνονται από το Κράτος να αμφισβητούν τη δυνατότητα λήψης αποφάσεων από τη Βουλή όταν δεν είναι σύμφωνοι.
Δεν έχει σημασία που στην Ελλάδα συνέβη η αυτονόητη μη αναγραφή προσωπικών πεποιθήσεων σε διοικητικά έγγραφα αλλά η επερχόμενη …θεία κάθαρση. Το όραμα της Ελλάδας όχι ως δυτικό Κράτος αλλά ως μια ιρανικού τύπου θεοκρατία μέσα στην Ε.Ε. είναι ζωντανό και στηρίζεται από τον συντάκτη του κειμένου. Δεν έχει σημασία που η θρησκευτική προτίμηση πουθενά δεν αναγράφεται σε διοικητικά έγγραφα, σημασία έχει ο φόβος του κηρύγματος. Σημασία έχει η ανάμιξη του συναισθήματος με την πολιτική, η ιδέα ότι κάποια ανώτερη δύναμη επιβάλλει τις σωστές και τις λάθος πολιτικές, η σύγχυση ιδεών/δικαιωμάτων/πολιτικών. Μια σύγχυση που επιτείνει το αίσθημα του φόβου.
Επειδή τα τελευταία χρόνια σύμφωνα με αρκετούς συνταγματολόγους οριακά κινούμαστε ως Κράτος εντός της συνταγματικής νομιμότητας, εάν η Εκκλησία επιθυμεί να εμποδίσει τη Βουλή να νομοθετεί μέσω κηρυγμάτων, θα πρέπει η ίδια να απαιτήσει τον πλήρη διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας, να πάψει να επιβαρύνει πολύπλευρα τον προϋπολογισμό (μισθοδοσία και άπειρες φοροαπαλλαγές) και έπειτα να αμφισβητήσει το Πολίτευμα. Ειδάλλως θα πρέπει να βρίσκεται βέβαια σε διάλογο με το Κράτος, να διατυπώνει τη γνώμη της αλλά τελικά να σέβεται τη δυνατότητα της Βουλής να νομοθετεί.
επικοινωνήστε μαζί μου κάνοντας χρήσης της παρακάτω φόρμας.