Σπανίως έχω διαφωνήσει περισσότερο με στήλη του Νέου Αγώνα από όσο διαφωνώ με τη σημερινή στην οποία διαβάζω: «Όμως οι μαθητές πλέον έχουν αποκτήσει έναν διαφορετικό ΄΄μαθητικό αέρα΄΄ και φυσικά έχουν βάλει στην καθημερινότητά τους άλλες συνήθειες, οι οποίες δεν εμπίπτουν σε νόμους και απαγορεύσεις, όπως για παράδειγμα ο καφές. […] Το πιο απλό είναι να επιτρέπονται κάποια προϊόντα, που έτσι κι αλλιώς βρίσκονται …βουνά εκτός σχολείου και βέβαια τα γεύονται οι πάντες τις υπόλοιπες ώρες, χωρίς να απαγορεύονται πουθενά».

Ακόμη και αν συμφωνούσαμε με τη λογική του συντάκτη πρέπει να γνωρίζουμε ότι κάτι τέτοιο απαιτεί νομοθετική παρέμβαση, επομένως το ζήτημα παραμένει μεγάλο και δύσκολο εφόσον οι Υγειονομικές Διατάξεις δεν αλλάζουν κατά την επιταγή της μόδας.

Επί της ουσίας όμως, όχι ως Πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής αλλά ως γονιός και εκπαιδευτικός, έμεινα άναυδος με την προχειρότητα αντιμετώπισης ενός τόσο σημαντικού θέματος. Τι θέλουν οι μαθητές, καφέδες στο σχολείο; Να επιτραπούν οι καφέδες! Ωραία λογική και κυρίως απλή. Τι θα χρειαστούν έπειτα; Τσιγαράκι; Να επιτραπεί και αυτό, τι μας ενοχλεί;

Στα σοβαρά λοιπόν. Το σχολείο οφείλει εμπράκτως αλλά και με μορφή παραινέσεων και φιλικών συζητήσεων μεταξύ καθηγητών-μαθητών, να προωθεί όχι ότι υπάρχει έξω σε …βουνά αλλά ότι είναι ωφέλιμο, ότι αποτελεί χρήσιμο εφόδιο για τη ζωή. Το να μετατρέψουμε τα σχολεία σε καφετέριες δεν προσφέρει τίποτα ούτε στα παιδιά, τα οποία εντός σχολείου πρέπει να ζουν σε ένα πιο προστατευτικό περιβάλλον. Έξω από αυτό, με ευθύνη της οικογένειάς τους, μπορούν να επεκτείνουν το πεδίο τους.

Το σχολείο δεν αποτελεί μια απλή προέκταση της κοινωνίας αλλά την προσπάθεια βελτίωσής της μέσω Παιδείας και Εκπαίδευσης. Αυτό γίνεται αντιληπτό με ένα ακραίο αλλά υπαρκτό παράδειγμα: Το ότι εύκολα οι μαθητές σήμερα μπορούν να έχουν πρόσβαση σε μια ερωτική ταινία δε σημαίνει ότι εμείς θα τους την παράσχουμε στο σχολείο!

Η λογική του σχολιασμού του αγαπητού συντάκτη παιδαγωγικά, ηθικά και κοινωνικά δεν ευσταθεί. Το να επιτραπεί ο καφές στο σχολείο με το επιχείρημα ότι έξω δεν απαγορεύεται δε μπορεί καν να συζητηθεί όπως καταλαβαίνουμε από το παράδειγμα του τσιγάρου ή της πονηρής ταινίας. Ο συντάκτης της στήλης αναρωτιέται: «Ποιο είναι το τεράστιο πρόβλημα (του delivery), ειδικά με τα Λύκεια;» Παρότι κινδυνεύω να θεωρηθώ démodé σε σχέση με τον προοδευτισμό του ερωτήματος απαντώ ότι με το delivery:

1. Καταστρατηγείται η υπάρχουσα Υγειονομική Διάταξη και όλες οι σχετικές διατάξεις.
2. Καταστρατηγείται η απαγόρευση χρήσης του κινητού εντός σχολικών μονάδων.

3. Τίθεται θέμα δημόσιας υγιεινής καθώς διατίθενται μη ελεγμένα από τον ΕΦΕΤ τρόφιμα σε σχολεία.
4. Τίθεται εμπράκτως το Διατροφικό. Δε νοείται σχολείο που να μην καλλιεργεί θετικές στάσεις απέναντι στο ζήτημα της διατροφής.

5. To δημόσιο σχολείο υφίσταται απώλεια εσόδων από τον αθέμιτο ανταγωνισμό που ασκείται στα κυλικεία από επιχειρηματίες που στο βωμό του κέρδους δεν έχουν όχι κανέναν νομικό αλλά ούτε ηθικό φραγμό. Πολλοί μαθητές προμηθεύονται τσιγάρα μέσω των υπαλλήλων της εστίασης!

Υπάρχουν πολλά ακόμη προβλήματα που όμως συνιστούν λεπτομέρειες. Ως κοινωνία λοιπόν θα πρέπει να αποφασίσουμε για το σχολείο που θέλουμε: Έναν μηχανισμό αναπαραγωγής των κακώς κειμένων της κοινωνίας μας ή ένα πεδίο προβληματισμού και προετοιμασίας για τις αλλαγές που απαιτούνται ώστε να βελτιωθεί κάπως η σημερινή κατάσταση;

26/4/2015