Κατά τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Τρίτης (05/03) συζητήθηκε το ζήτημα των αξιώσεων που έχει εγείρει το δημόσιο έναντι της κυριότητας εκτάσεων που καλύπτουν 24 οικοδομικά τετράγωνα στο κέντρο της Καρδίτσας. Εκατοντάδες συνδημότες έχουν δεχθεί αγωγές από το ελληνικό δημόσιο, το οποίο διεκδικεί ιδιοκτησίες για τις οποίες διενεργούνται νόμιμες πράξεις τα τελευταία 140 χρόνια! Το σκεπτικό του ελληνικού δημοσίου στηρίζεται στο γεγονός ότι κατά την περίοδο προσάρτησης της περιοχής στο Ελληνικό Κράτος δεν εμφανίστηκαν τίτλοι κυριότητας για τις επίδικες εκτάσεις. Ως εκ τούτου δύνανται να θεωρηθούν ως «δημόσιο κτήμα».

Οι ιδιοκτήτες αντιλήφθηκαν πρώτη φορά το πρόβλημα κατά την περίοδο σύνταξης του Εθνικού Κτηματολογίου. Το 2011, οι αξιώσεις του δημοσίου είχαν απασχολήσει την αρμόδια επιτροπή, η οποία αποφάσισε να δικαιώσει τους δημότες.

Έτσι επήλθε εφησυχασμός. Σήμερα όμως και έπειτα από νομοθετική ρύθμιση η οποία υποτίθεται ότι θα διευθετούσε το ζήτημα, η κατάσταση είναι εξαιρετικά δυσμενής. Οι ιδιοκτήτες των ακινήτων καλούνται να καταβάλουν εκ νέου στο δημόσιο την αντικειμενική αξία της περιουσίας τους ώστε να την αγοράσουν για μια ακόμα φορά και να θεωρηθούν ως νόμιμοι ιδιοκτήτες.

Όπως είναι φυσικό, κατά τη συζήτηση του θέματος εκφράστηκε η ομόθυμη στήριξη των παρατάξεων στους συνδημότες-ιδιοκτήτες έναντι της παράλογης αξίωσης του δημοσίου. Όταν όμως προχώρησα εκ μέρους του συνδυασμού μας στην παρατήρηση ότι το ζήτημα είναι αμιγώς πολιτικό και όχι νομικό, η διοίκηση φάνηκε κάπως να ενοχλείται. Προφανώς κάποιοι συνάδελφοι θεώρησαν ότι πετάω το μπαλάκι στην κυβέρνηση για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας. Δεν πρόκειται όμως για κάτι τέτοιο αλλά για μια αδήριτη ανάγκη. Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί νομικά μια αλληλουχία 140 ετών υπό τις διατάξεις ενός πρόσφατου νόμου; Και πώς το πνεύμα ενός ή δύο νομοθετικών ρυθμίσεων μπορεί να καλύψει τις ανάγκες ενός και πλέον αιώνα; Είναι πολύ δύσκολο να αποδοθεί μια δίκαιη ερμηνεία εντός ενός αχανούς πλαισίου. Η νομική αντιμετώπιση θα αφορά σε κάθε περίπτωση χωριστά και θα οδηγήσει το κέντρο της πόλης σε ένα ιδιοκτησιακό χάος.

Από την άλλη, αντιλαμβανόμαστε ότι η εγχώρια γραφειοκρατία και ο άκρατος νομικισμός αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα στην προσπάθεια του πολιτικού προσωπικού να αποσύρει τις παράλογες αξιώσεις του δημοσίου. Το πολιτικό προσωπικό που θα κληθεί να λάβει μια τέτοια απόφαση πιθανότατα ανησυχεί μήπως κατηγορηθεί μελλοντικά για πρόκληση ζημίας επί του δημοσίου. Και αυτό είναι το καλό σενάριο. Σύμφωνα με το κακό σενάριο το δημόσιο προσδοκά σε επιπλέον έσοδα από την περιοχή μας.

Εν κατακλείδι, ως ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΕΥΘΥΝΗΣ θεωρούμε ότι μόνο σε επίπεδο εθνικού κοινοβουλίου μπορεί να λυθεί ένα τέτοιο ζήτημα. Αυτό μπορεί να φορτώνει με ευθύνες τους κυβερνώντες και με άγχος όσους τους υποστηρίζουν και μας παρακολουθούν να λέμε ότι το ζήτημα είναι πολιτικό. Σε κάθε άλλη όμως περίπτωση οι ιδιοκτήτες καταδικάζονται σε ομηρεία δέκα με δεκαπέντε ετών, όπως καταδικάζεται οικονομικά και το κέντρο της πόλης, εφόσον τα ακίνητα αυτά θα εξαιρεθούν από την οικονομική δραστηριότητα του τόπου μας.

Γιάννης Γεννάδιος

Επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης Δήμου Καρδίτσας